Ik keek er tegen op, het laatste dagje in deze leuke klas. Kon ik dit moment maar wat uitstellen...
Ik kan me haast niet meer voorstellen dat toen ik voor het eerst in de klas kwam, nog niemand kende, en ik echt nog contact moest zoeken met de kinderen om ze te leren kennen. Nu komen de kinderen naar me toe om hun weekendverhaal te vertellen, om iets te delen met mij,voor een knuffel, of om een enthousiaste highfive te geven.
Deze week mochten de prins en prinses carnaval elke dag iets geks bepalen op school. Deze dinsdag was het pyjamadag. O jeeh.. dacht ik, hoe kon ik er professioneel uitzien als leraar voor de klas in pyjama. Gelukkig kreeg ik een whatsappberichtje van mijn mentor met een foto hoe zij zich had verkleed. Ik zou een nachtjapon aan doen met een trainingsbroek.
Met een tas vol met traktaties in mijn pyjama kwam ik aan op mijn stageschool. In de ochtend heb ik met een aantal kinderen connect gelezen, en vervolgens een gesprek gehad met mijn studieloopbaanbegeleider. Hierin hebben we bespreken wat ik mijn biografie ga vertellen, wat mijn eigenschappen zijn, en om mee te delen dat ik naar Kenia ga op onderwijsexpeditie in oktober.
Tijdens de inloop in de ochtend, werd er door een paar ouders verteld dat kinderen spullen misten uit hun laatje. Petra was vastberaden om hier iets mee te doen. Voor de grote pauze ging ze met de kinderen in gesprek over wat ze er van zou vinden als haar knuffelkonijn zou worden gestolen. En vooral wat het met haar zou doen. De kinderen waren het er allemaal over eens, dat het niet eerlijk en fijn is als je spullen worden gestolen. Omdat een aantal kinderen spullen misten, moest er wel iemand zijn die spullen pakten uit laatjes. Alle kinderen kregen een kans, om het eerlijk te zeggen. Iedereen kreeg een briefje en daar moesten ze dan opschrijven of ze wel of niet hadden gestolen. Tijdens de grote pauze hebben Petra en ik alle briefjes opengemaakt, en twee kinderen hadden opgeschreven dat ze hadden gestolen.
Tijdens de persoonlijke gesprekjes die dag, hebben die kinderen samen met Petra afspraken gemaakt. En gezocht naar waarom? Waarom pak je spullen van iemand anders?En natuurlijk samen gezocht naar een oplossing en duidelijke afspraken gemaakt.
Na de pauze hebben Petra en ik de kinderen aan het lezen gezet, zodat wij voorbereidingen konden treffen voor de knutselactiviteit van die middag.
De opdracht was dat ieder kind een blad van 50 cm lang kreeg, waar hij/zij een eigen carnavalswagen mocht bedenken. Van te voren hebben we de horizon bepaald, zodat je uiteindelijk een optocht krijgt van 25 x 50 cm = 12, 5 meter. Die optocht hangen we in de klas, om het carnavalsgevoel alvast een beetje naar voren te halen. De kinderen mochten zelf bepalen, met welk materiaal ze wilden werken. Met acrylverf, pastelpotloden, wasco, krijt, potlood of inkt. Zo krijg je een kleurige bedoeling.
Nadat de kinderen hun eigen carnavalswagen hebben gevormd op papier, zijn we buiten gaan spelen. Voor de laatste keer voetballen met de kids. Dit keer alle meisjes maar liefst negen, tegen veertien jongens die bijna allemaal onder voetbal zaten. Dik verloren, maar natuurlijk wel heel veel lol gehad.
Na het buitenspelen heb ik de traktaties uitgedeeld. Na heel veel lieve woorden van Petra en de kids, kreeg ik een boekje met tekeningen. Op deze tekeningen stonden berichtjes wat ze van mij vinden, wat ze me wensen, wat ze het leukste vonden wat ze met mij hebben gedaan of gewoon een tekening dat ik voor de klas sta.
Zonder dat Petra het wist, hadden de kinderen ook nog een poster gemaakt met een voetbalveld en ieder kind had zichzelf als speler getekend, en iemand had mij ook nog getekend als scheidsrechter/coach. Ook kreeg ik van de kinderen een zelfgebreide sjaal, vol met kleuren en versiersels.
Toen alle kinderen aan de deur nog een persoonlijk woordje gegeven, sommige kinderen hadden de behoeften om iets terug te zeggen, andere niet. Sommige kinderen wilden een knuffel ander een highfive.
Toen heb ik Petra een persoonlijk kaartje gegeven met een reep chocolade, en gezegd dat ik echt een super fijne tijd met haar heb gehad. En dat ik zeker weet dat zij iemand is die geniet om voor de klas te staan, en plezier heeft in het contact met kinderen. En dat is naar mijn mening het belangrijkste in dit vak.
Hieronder foto's van de carnavalswagens, het afscheid en het voetballen buiten:
Ik kan me haast niet meer voorstellen dat toen ik voor het eerst in de klas kwam, nog niemand kende, en ik echt nog contact moest zoeken met de kinderen om ze te leren kennen. Nu komen de kinderen naar me toe om hun weekendverhaal te vertellen, om iets te delen met mij,voor een knuffel, of om een enthousiaste highfive te geven.
Deze week mochten de prins en prinses carnaval elke dag iets geks bepalen op school. Deze dinsdag was het pyjamadag. O jeeh.. dacht ik, hoe kon ik er professioneel uitzien als leraar voor de klas in pyjama. Gelukkig kreeg ik een whatsappberichtje van mijn mentor met een foto hoe zij zich had verkleed. Ik zou een nachtjapon aan doen met een trainingsbroek.
Met een tas vol met traktaties in mijn pyjama kwam ik aan op mijn stageschool. In de ochtend heb ik met een aantal kinderen connect gelezen, en vervolgens een gesprek gehad met mijn studieloopbaanbegeleider. Hierin hebben we bespreken wat ik mijn biografie ga vertellen, wat mijn eigenschappen zijn, en om mee te delen dat ik naar Kenia ga op onderwijsexpeditie in oktober.
Tijdens de inloop in de ochtend, werd er door een paar ouders verteld dat kinderen spullen misten uit hun laatje. Petra was vastberaden om hier iets mee te doen. Voor de grote pauze ging ze met de kinderen in gesprek over wat ze er van zou vinden als haar knuffelkonijn zou worden gestolen. En vooral wat het met haar zou doen. De kinderen waren het er allemaal over eens, dat het niet eerlijk en fijn is als je spullen worden gestolen. Omdat een aantal kinderen spullen misten, moest er wel iemand zijn die spullen pakten uit laatjes. Alle kinderen kregen een kans, om het eerlijk te zeggen. Iedereen kreeg een briefje en daar moesten ze dan opschrijven of ze wel of niet hadden gestolen. Tijdens de grote pauze hebben Petra en ik alle briefjes opengemaakt, en twee kinderen hadden opgeschreven dat ze hadden gestolen.
Tijdens de persoonlijke gesprekjes die dag, hebben die kinderen samen met Petra afspraken gemaakt. En gezocht naar waarom? Waarom pak je spullen van iemand anders?En natuurlijk samen gezocht naar een oplossing en duidelijke afspraken gemaakt.
Na de pauze hebben Petra en ik de kinderen aan het lezen gezet, zodat wij voorbereidingen konden treffen voor de knutselactiviteit van die middag.
De opdracht was dat ieder kind een blad van 50 cm lang kreeg, waar hij/zij een eigen carnavalswagen mocht bedenken. Van te voren hebben we de horizon bepaald, zodat je uiteindelijk een optocht krijgt van 25 x 50 cm = 12, 5 meter. Die optocht hangen we in de klas, om het carnavalsgevoel alvast een beetje naar voren te halen. De kinderen mochten zelf bepalen, met welk materiaal ze wilden werken. Met acrylverf, pastelpotloden, wasco, krijt, potlood of inkt. Zo krijg je een kleurige bedoeling.
Nadat de kinderen hun eigen carnavalswagen hebben gevormd op papier, zijn we buiten gaan spelen. Voor de laatste keer voetballen met de kids. Dit keer alle meisjes maar liefst negen, tegen veertien jongens die bijna allemaal onder voetbal zaten. Dik verloren, maar natuurlijk wel heel veel lol gehad.
Na het buitenspelen heb ik de traktaties uitgedeeld. Na heel veel lieve woorden van Petra en de kids, kreeg ik een boekje met tekeningen. Op deze tekeningen stonden berichtjes wat ze van mij vinden, wat ze me wensen, wat ze het leukste vonden wat ze met mij hebben gedaan of gewoon een tekening dat ik voor de klas sta.
Zonder dat Petra het wist, hadden de kinderen ook nog een poster gemaakt met een voetbalveld en ieder kind had zichzelf als speler getekend, en iemand had mij ook nog getekend als scheidsrechter/coach. Ook kreeg ik van de kinderen een zelfgebreide sjaal, vol met kleuren en versiersels.
Toen alle kinderen aan de deur nog een persoonlijk woordje gegeven, sommige kinderen hadden de behoeften om iets terug te zeggen, andere niet. Sommige kinderen wilden een knuffel ander een highfive.
Toen heb ik Petra een persoonlijk kaartje gegeven met een reep chocolade, en gezegd dat ik echt een super fijne tijd met haar heb gehad. En dat ik zeker weet dat zij iemand is die geniet om voor de klas te staan, en plezier heeft in het contact met kinderen. En dat is naar mijn mening het belangrijkste in dit vak.
Hieronder foto's van de carnavalswagens, het afscheid en het voetballen buiten: